به نام خداوند بخشنده مهربان

یکی از جملات بسیار معروف عبارتست از این جمله که:

ممنوعیت ، حساسیت می‌آورد.

میزان بهره‌وری مردم از این قاعده مختلف است. برخی هرگونه ممنوعیت را که باعث ایجاد حساسیت در طرف مقابل شود، را نمی‌خواند و همه مشکلات را زیر سر آن ممنوعیت می‌دانند و وقتی می‌گویند ممنوعیت حساسیت می‌آورد یعنی علت حساسیّت را از میان برداریم و آن چیزی نیست جز همان ممنوعیت !

اما این برداشت  افراطی از آن سخن صحیح نمی‌باشد،چرا که بسیاری از ممنوعیت‌ها ضرورت زندگی انسانی است و گر نه انسان را به اندازه حیوان  به پایین می‌کشاند.

به عنوان نمونه محجبه بودن بانوان یکی از محدودیت‌ها در مقابل دیدگان نامحرمان است و چه‌بسا گروهی از آنان به کنجکاوی و حساسیت و خیال‌بافی بپردازد اما وقتی عقل و شرع در ضرورت وجود این محدودیت با هم هم‌داستان هستند و در ترک آن مفسده‌های جبران‌ناپذیری وجود دارد.در اینجا باید حساسیت را کنترل کند و این مهم با دانستن و توجه به فلسفه آن محدودیت در بسیاری از موارد قابل حل است .

اما در مقابل بسیاری از ممنوعیت‌های غیرضروری نیز وجود دارد که در پی خود،حساسیت‌های غیرقابل کنترلی را می‌آورد در این موارد قطعاً محدودیت‌های باید به نفع حساسیت‌ها حذف شوند .

به عنوان نمونه حریم گیری ها و محافظ کاری‌های بی‌مورد برخی از جوانان در مقابل پدر و مادر را می‌توان یادآور شد . برخی چنان برای وسایل شخصی، رایانه ،گوشی همراه ،و..... رمزها و سخت‌گیری‌های می‌گذارند که به پدر و مادر را به تب و تاب می‌اندازند و از پدر و مادر توقع دارند که فقط  با اعتماد به آنان تمامی دغدغه‌های خود را فراموش کنندو هر گونه بررسی  را از سوی پدر و مادر به‌معنای بی‌اعتمادی و خدایی ناکرده فضولی می‌فهمند.

این محدودیت‌ها ، باعث دامن زدند پدر خودروهای سنگین پدر و مادر در بوران آخرالزمان می‌گردد زمانی که هنوز خبرهای ناراحت‌کننده، روان والدین را بسیار آزرده می‌کند بسیاری‌از این دغدغه‌های شدید زیر سر محدودیت‌های بی‌مورد است که ما جوانان ،برای پدر و مادر قرار داده‌ایم و دریای احساس و عواطف او را نسبت به در پرورانده شده در دامانش،مواج کرده ایم.

حساسیت‌های پدر و مادر را نمی‌توان با اطمینان خاطر داد ن های پشت سر هم تأمین کرد بلکه باید مسیر تحقیق را برای آنان بازگشاییم تا حساسیت‌ها ی آنان را غیر قابل کنترل نکنیم .

پس اگر گفتند ممنوعیت حساسیت می‌آورد،نباید یک‌طرفه به قاضی رفت و محدودیت‌ها را به پای حساسیت‌ها قربانی کرد همچنان که نباید حساسیت‌ها را به پای محدودیت‌ها قربانی کرد بلکه موارد فرق می‌کند گاه محدودیت‌ها ما به حق هستند و گاه حساسیت‌ها .

چشمه دانش

13شهرالله 1394

تهران-حوزه علمیه بقیة الله الاعظم عج