پایه دوم طلبگی بود و سر درد می کرد برای ادبیات عرب به منظور فهم آیات و روایات و هنوز این شور عاقلانه، روح پرور است.

یکی از دوستان هم حجره ای کتاب لغتی داشت، بعد چندی بر آن شد که کتاب را بفروشد. خلاصه او شد بایع و من مشتری

کتاب رو که خریدم بازکردم دیدم اولش نوشته:

این کتاب تحت مالکیت فلانی می باشد و استفاده از آن برای طلاب از هر مکان و زمان مجزی اعلام می شود.چرا که این فقط امانتی است از سوی مولای ما امام زمان عجل الله تعالی فرجه

وقتی این جملات رو خوندم خنده ام گرفت ،چرا که اون امانتی رو به اینجانب فروخته بود...