لطائف شوقى و عرفانى، و مقامات ذوقى و شهودى که در ادعیه نهفته اند در روایات وجود ندارند، زیرا در روایات مخاطب مردم اند و با آنان به فراخور عقل و فهم و ادراک و معرفتشان سخن مى گفتند نه هر چه که گفتنى بود، اما در ادعیه و مناجات ها با جمال و جلال مطلق و محبوب و معشوق حقیقى به راز و نیاز بودند، لذا آنچه در نهان خانه سر و نگار خانه عشق و بیت المعمور ادب داشتند به زبان آوردند.
علامه حسن زاده آملی کتاب ولایت تکوینى 43
|