نقدی روش شناختی ش سوم مغالطه ای بزرگ

دوست گرامی ما زحمت کشیدن و گفتاری دوباره را رقم زدند .

کوتاه و متمرکز سخن می گویم:

1-      ایشان نیافتن عقل،ملاک حکم وجوب نماز آیات را؛دلیل بر تنافی این وجوب نماز آیات با عقل قطعی دانسته است و این مغالطه ای بزرگ است که ایشان باید بیشتر در آن دقت کند.

 بین آنجا که عقل می گوید: در میان این احتمالاتی که می دهم ،ملاک حکم وجوب نماز آیات نیست ،با آنجا که می گوید :این لازمه چعل این حکم تناقض ،اجتماع نقیضین، اجتماع ضدین، و ظلم و....است فرقی روشن است و این رو باهم جا زدن مغاطه است.

3-      دوست گرامی من واقعیت را عرض می کنم خدایی ناکرده قصد تنقیص شما را ندارم ولی شما اساسا بی خبر از مبادی اجتهاد شیعه هستید نه کم خبر.

از این روی سخنانی می فرمایید که هیچ فردِ آشنای با مبادی اعتقادی شریعت و سیستم اجتهاد شیعه نمی زند و صد البته بنده حاضرم که برای شما وقت بگذارم تا کمی با این سیستم آشنا شوید و  از ادله آن باخبر وگرنه با این وضعیت خود را سخره خاص و عام خواهید کرد.

بنده از شما خواهش می کنم تفکر نوشته  خود را متمرکز بفرمایید بروی کاربرد صحیح و ناصحیح عقل، در برخورد با قوانین شرعی – آن کبرای کلی که هر آنچه که با عقل قطعی در تنافی باشد از شرع نیست مورد قبول است اما شما در خصوص صغری( مقدمه اول) یعنی نماز آیات دچار مغالطه شده اید و بعد از این رهگذر به مشکلات عدیده دیگری مبتلی گردیده اید.

از موضوع گفتگو هم خارج شده اید و بحثی را که ما درصدصد تنقیح آن از حواشی غیر مربوط به این بحث بودیم را مبتلی به حواشی بی ربط بسیار نموید که هیچ کدام صحیح نیست .فعلا بحث را متمرکز بفرمایید تا به نتیجه برسیم  اگر دنبال حق و حقیقت هستیم.

سید مرتضی حسینی کمال آبادی

17/9/91