واقعا اگر بدانیم تعریف کردن از کسی در جمع او را ناراحت می کند،اذیت می شود این احترام مذموم است.

همینطور است دست بوسی برخی از عوام که عالمان بزرگ را در سختی می اندازند و گاه شده که دست بزرگان آسیب دیده است.

یکی از دوستان از آیت الله جوادی آملی چنین نقل می کنند:

روزی با جمعی از محققین در خدمت حضرت استاد بودیم. یکی از دوستان به ایشان اصرار کرد که دستشان را ببوسد.
ایشان با لحنی ناصحانه به ما فرمود:
نه دست کسی را ببوسید و نه بگذارید دستتان را ببوسند. من تا کنون هیچ دستی را نبوسیده ام جز یک دست و آن هم دست امام خمینی بود و به راستی که آن دست بوسیدنی بود.
آن دوست عرض کرد که آخر در عالم خواب دیدم که دستتان را می بوسم؛ استاد لبخند شرینی زدند و به شوخی فرمودند: همان، برو در خواب ببین.
--------------
سیره ایشان نیز چنین است که اگر با کسی دست بدهند فوری دستشان را می کشند تا فرصت دست بوسی برای کسی فراهم نشود.

------------------

به تعبیر شیرین علامه حسن زاده آملی:

مرا معذور دار از دست بوسی که من دستی ندارم تو ببوسی