عقل در اسارت زبان

به نام خداوند بخشنده مهربان همو که آدمی را به نعمت عقل امتیاز بخشید.

به روزگاری گرفتار شدیم که به ظاهر انسان هایی از آزادی بیان – تو بخوان آزادی فکّ- طرفداری می‌کنند و سنگ آن را به سینه می‌زنند.

آنچنان در توهم فرو رفته اند که بر فطرت هم فریاد می کشند تا به خاموشی گراید.

دلم برای عقل می‌سوزد.

بیان، ابزاری است برای درک عقل و آزادی بی قید و شرط او،  تیغ دادن دست زنگی مست است. این است داستان کاریکاتور موهن شارلی ابدو....

وگرنه کدام انسان، چاک دهان و نوک قلم را رها می‌گذارد تا چون گرگ گرسنه، دل‌های انسان ها را بدرد و کاسه صبر آنان را لبریز کند و هنگامی که ناله ها از دل های شکسته برون آید، با نگاه جنتلمنی قانون آزادی بیان را به رخ آنان بکشد.

السلام علیک یا بقیة الله به یقین در دولت کریمه شما عقل ها شکوفا می‌شود و هدف لیثیروا لهم دفائن العقول محقق می‌شود.

سید مرتضی حسینی کمال آبادی

قم المقدسه

93/10/27

ز احمد تا احد یک میم فرق است

جهانی اندراین یک میم غرق است

یقینا میم احمد میم مستی ست

که سر مست از جمالش چشم هستی ست

-

زاحمد هردو عالم آبرو یافت

دمی خندید و هستی رنگ و بو یافت

اگر احمد نبود آدم کجا بود

خدا را آیه ای محکم کجا بود

چه می پرسند کاین احمد کدام است

که ذکرش لذت شرب مدام است